ผีปอบ (ทมบ) ฉบับสมบรูณ์

ผีปอบ

(ผีปอบ จากภาพยนต์เรื่องหนึ่ง)

                    เมื่อพูดถึงผีปอบทุกคนคง นึกสยองขึ้นมาแน่นอน เพราะผีปอบเป็นผีร้าย กินเลือกินไส้ดิบๆเป็นอาหาร ผีปอบ สามารถเป็นได้หลายทาง ไม่สามารถอธิบายได้หมด ปอบเหมือนเชื้อโรคชนิดหนึ่งที่อาศัยอยู่ในร่างของคนเหมือนปรสิต แต่มันมีความพิเศษอยู่หลายอย่างด้วยกัน โดยเฉพาะเวลากลางคืนมันจะมีฤทธิ์มีเดชมาก ยิ่งเป็นวันอุบาทโลกาวินาศมันจะมีอำนาจมากมาย

                            (ผีปอบ ยายหยิบ จากภาพยนต์บ้านผีปอบ)

                  การเป็นผีปอบนั้น ที่ฮิตที่สุดคือการสืบทายาท เป็นผีปอบกันเป็นตระกูล (คล้ายกระสือ) แต่ถ้ายังไม่ได้รับเชื้อปอบก็จะไม่เป็นปอบถึงแม้ว่าจะเป็นลูกเป็นหลานผีปอบก็ตาม เชื่อผีปอบจะอยู่ในเลือดที่ผีปอบกระอักออกมาตอนที่จะสืบทอดทายาท (ดูเหมือนอาเจียนเป็นเลือด แต่มันคือเลือดที่ไม่มีอะไรปนเปื้อน มีสิ่งเดียวที่ปนเปื้อนคือเชื้อปอบ) จากนั้นลูกหลานที่จะมารับช่วงปอบต่อก็จะต้องดื่มเลือดนั้นให้หมด แล้วนำเอาของที่มีผีปอบสิงสู่อยู่มาใส่ เช่น สร้อย แหวน กำไล เป็นต้น ที่ได้มาจากผีปอบคนที่ให้เลือดเชื้อปอบมา หลังจากนั้นผู้ที่ให้เชื้อปอบจะถูกปอบกินตายในช่วงเวลาที่ไม่นานนัก ลูกหลานผู้ที่รับช่วงต่อก็จะเป็นปอบต่อไป

                        (ผีปอบ จากละคร ปอบผีฟ้า ตัวอย่างผู้ที่ผิดคำครูบาอาจารย์)

                  ผีปอบอีกประเภทหนึ่ง เป็นผีร้ายมากๆ เป็นจำพวกผีเหนือผี ปอบชนิดนี้จะเข้าสิงสู่ในร่างของคนได้หลายๆคนในเวลาเดียวกัน สำหรับคนที่เรียนวิชาอาคมโดยไม่มีครู เรียนจนของเข้าตัว ผิดคำครูบาอาจารย์หรือมีของที่มีพลังปอบอยู่ในมือ แต่ควบคุมไม่ได้ ผีปอบก็จะเข้าสิงได้ ผีปอบชนิดนี้สามารถออกหากินในเวลากลางวันได้เป็นบางครั้ง และการหากินทั้งกลางวันและกลางคืนของมันจะแตกต่างไปจากปอบประเภทอื่นคือ ตามองตา ก็จะเข้าสิง กินจากข้างในออกข้างนอก กว่าจะรู้ว่าปอบกินก็ตายไปแล้ว สภาพศพดูไม่ได้เลยคับ เน่าเละ แห้งๆ และที่ท้องจะเหมือนถูกแหวก ไม่มีทั้งตับไตใส้พุง แต่บางครั้งมันก็ออกหากินแบบผีปอบทั่วไปคือ ควักไส้ควักตับออกมากินสดๆ น่ากลัวกว่าที่สิงอีกนะคับ ปอบประเภทนี้ก็จะมี ปอบผีฟ้า ปอบผีกะตายโหงและผีกะอาคม เป็นต้น

                   ผีปอบทั่วไป คือ คนที่ตะกะจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ไปกินของเซ่นที่เขาเอามาเซ่นผี ไปหลบหลู่ผีร้ายที่สามารถสิงคนได้ คนพวกนี้ก็จะถูกปอบสิงได้ ปอบมันก็เข้าใจคิดนะคับ บางคนมันก็สิงเข้าไปกินคนที่สิง บางคนมันก็สิงเข้าไปอยู่ เพื่อใช้เป็นร่างในการออกหากิน

                  ผู้ที่เป็นปอบสามารถเลิกเป็นได้แต่มันยากมาก  เพราะผู้ที่เป็นปอบเหมือนกับผู้ที่กำลังรับผลกรรมชั่วอยู่ จะตายก็ไม่ได้ตาย โดยแทงโดยยิงก็เจ็บปวดครวญครางแต่ผ่านไปสักคืนก็หายดี  ปอบจะไม่มีฤทธิ์ตอนกลางวัน ดังนั้นเวลากลางวันมันมักจะนอนหลับ หรืออยู่ในที่มืดๆ ไม่ออกไปไหน พอตกกลางคืนเท่านั้นแหละคับ ปอบที่แก่ชราก็กลายเป็นปอบหญิงสาว เดินแคล่วคล่องว่องไวเกินมนุษย์ สามารถหาตัวในระยะทางสั้นๆได้ สามารถสะกดคนในหลับได้ เมื่อปอบเข้าสิงคนจะกลายเป็นผี เล็บจะยาวและคม สามารถที่จะแทงทะลุหนังหนาๆของคนได้ เขี้ยวจะงอก หน้าซีด ผิวคล้ำ ตาแดงตาดำ (หน้ากลัวนะคับ อย่างนี้ต้องปราบ) มันกินได้ทั้งคน สัตว์โดยเฉพาะเป็ดไก่ แต่ถ้าปอบที่แกร่งจริงเท่านั้นที่จะกินสัตว์ใหญ่เช่น วัว ควาย ช้าง ม้า เป็นต้น เพราะถ้าปอบที่ไม่มีฤทธิ์มาก ก็คงถูกวัวถีบ ม้าเตะ ควายขวิด ช้างกระทืบแน่ๆ

               การปราบปอบ หรือทำลายปอบ ง่ายกว่าการหายเป็นปอบ แต่ยากกว่าการไล่ปอบ ผีฟ้ามีอำนาจไล่ปอบได้ วิชาอาคมก็ไล่ปอบได้ พระพุทธคุณก็ไล่ปอบได้ สำหรับการปราบปอบนั้นปืนธรรมดายิงมันไม่เข้าถึงเข้าก็แค่ชั้นผิวหนังเลือดออกมาก แต่ไม่ตาย ปืนอาคมที่มีอานุภาพสูงๆ แม้เพียงกระสุนลมจากกระบอกปืนอาคมก็อาจทำให้ปอบสาหัสได้ มีดพร้าดาบต้องมีอาคมเท่านั้นจะปราบปอบได้ น้ำมนต์ก็ปราบได้ การเผาก็ปราบได้ แต่ว่าป่าเถื่อนเกินไป บาปอีกต่างหาก และถ้าปอบจองล้างจองผลาญมีหวังตายยกหมู่บ้านเลย สายสินญ์สามารถจับผีปอบได้ และอื่นๆอีกมากมาย ส่วนวิธีทำลายปอบที่มีฤทธิ์มากๆ ผมขอไม่บอกวิธีไว้เพราะเดี๋ยวจะเป็นภัยต่อผู้ที่ได้รู้ทั้งหลาย

                การเลิกเป็นผีปอบ ยากหน่อยนะครับ แต่ถ้าอยากหายก็จำเป็นต้องอดทน ออกจะเจ็บอยู่บ้างถ้าอยากหายเร็วๆ และหายแน่นอน ต้องมีน้ำทิพย์จากบ่อน้ำทิพย์ น้ำพระพุทธมนต์ สายสินธ์ ไม่กินสัตว์หรือแมลง (กินเจ มีแต่ผัก) ผู้ที่เป็นปอบและอยากเลิกเป็นต้องบวชเนกขัมพรหมจารีตลอดชีวิต เพราะอานิสงค์ของศีล ๘ นี้มีอำนาจมากพอที่จะเอาชนะปอบได้ ซึ่งข้อที่สำคัญคือปานาติบาต และ วิกาลโภชนา ไม่ฆ่าสัตว์ และไม่กินอาหารยามวิกาล จะทำให้ปอบอยู่ไม่ได้ ช่วงแรกๆก็ต้องปรับตัวกันหน่อย สายสิญจน์สานเป็นตาข่ายขึงไว้โดยรอบเลยคับ ถ้าปอบจะเข้าไม่ได้ ถ้าสิงแล้วก็ออกไปไหนไม่ได้ ถ้าโดยสิงแล้วโดยสายสิญจน์ก็จะเจ็บปวด ปวดแสบปวดร้อนอยู่บางนะคับ แต่ถ้าพ้นกลางคืนไปได้ก็อย่ารื้อทิ้งตอนกลางวันล่ะ กินน้ำมนต์กินน้ำทิพย์ อาบน้ำมนต์อาบน้ำทิพย์ และถือศีลแปด ทำสมาธิไปเรื่อยจนกว่าเราจะมีอำนาจเหนือปอบคือ ไม่ย่อมให้ปอบเข้าสิงได้ ถึงตอนนั้นก็กินเนื้อได้(แบบสุกเท่านั้น) และต้องถือศีลแปด ไปตลอดชีวิตด้วย สามารถเอาสายสิญจน์ออกได้ และถ้าเลิกศีลแปด จะต้องเป็นปอบไปตลอดชีวิตอย่างแน่นอนคับ หรือถ้าบุญเยอะอาจจะหายจากการเป็นปอบถือศีล ๕ เป็นคนสามัญธรรมดาทั่วไปได้

ทมบ ว่าด้วยปอบในภาคอีสาน

               ทมบ เป็นภาษาเขมร ที่แปลเป็นไทยว่า “ผีปอบ” ผีปอบจะอุดมสมบรูณ์มากเมื่ออยู่ทางภาคเหนือและภาคอีสาน ปอบโดยทั่วไปมีอยู่ ๒ พันธ์ ตามภาคเหนือหรือล้านนา ผีปอบจะอำมหฤตกว่าผีปอบเขมร ความเชื่อเรื่อง ทมบ จแกคเมา อาบ เป็นความเชื่อทั้ง ๓ ที่เป็นต้นกำเนิดผีปอบเป็นความเชื่อของชุมชนเขมรส่วย อันมีมาช้านานเป็นที่กล่าวขาลมาหลายชั่วอายุคน และในตำรายา ตำราเวทมนต์คาถาอาคมก็มีการบันทึกวิธีการปราบผีร้ายเหล้านี้ไว้เป็นอันมาก ดังจะกล่าวต่อไปนี้

                ทมบ เป็นคำที่ออกเสียงคล้ายปอบและมีความหมายว่าผีปอบ คือ คนเลี้ยงผีและผีที่คนเลี้ยงไว้เพื่อป้องกัน และใช้ทำร้ายคนอื่น คนเลี้ยงผีและผีที่เลี้ยงไว้นี้ ถ้าสามารถปรากฏกายไห้คนเห็นในรูปร่างหมาดำ เพื่อหลอกหลอนคน เรียกว่า จะแก คเมา หรือหมาดำ ที่ชาวเหนือเรียกกันว่าผีหมาดำ ผีหมาจอกวอ และถ้าคนเลี้ยงผีและผีที่เลี้ยงไว้ไม่ดุร้าย ชอบกินของคาว เช่น น้ำคลำ มูลหมู มูลไก่ มูลสัตว์ เป็นต้น จะเรียกว่า อาบ ซึ่งคนไทยเรียกว่ากระสือ กระหัง ภาคเหนือว่าผีสือ ผีโพง

                  การทำร้ายคนนั้น คือวิญญาณร้าย ชาวเขมรเรียกว่า “สัตว์ขย็อล” แปลว่า สัตว์ลม เข้าสิงสูคนทางนิ้วหัวแม่มือหรือนิ้วหัวแม่เท้า แล้วกัดกินตับไตใส่พุง หรือทำให้เลอะเลือน หรือเจ็บเป็นป่วยไข้ต่างๆ โดยมีการใช้คาถาเพื่อผูกและปล่อยวิญญาณร้ายก็จะคาดปิดเปิดที่ข้อเท้าผู้ป่วย มีผ้าหรือด้ายคาดไว้

ตามตำนานการเป็นทมบนั้น

การเกิดของทมบ จะแกคเมา และอาบ มีด้วยกันหลายตำนาน

ตัวอย่างตลับสีผึ่ง สายวิชาคงกระพัน

                  ตำนานวิชาคงกระพัน ผู้ที่เรียนวิชาคงกระพัน เพื่อให้ฟันแทงไม่เข้า ยิงไม่ออก เผาไม่ไหม้ไม่พอง วิชาอยู่ยงคงกระพันนี้ต้องมีตลับใส่สีผึ่งไว้ ส่วนผสมก็จะประกอบไปด้วย ว่านโพรง น้ำมันผีตายโหง เข็มเย็บผ้า ทองคำ “ว่านโพรง” คือต้นว่านเป็นกอคล้ายขมิ้นชันมีหัวเหมือนขมิ้น ต้นว่านมีอายุอยู่ได้ถึง ๒ ปี หัวว่านจะเรืองแสงในเวลากลางคืน และจะกินสัตว์ต่างๆ เช่นกบ เขียดและแมลงโดยเข้าไปในว่านโพลงแล้วถูกดูดตาย แล่วเน่าเหลือแต่กระดูก หมอมนต์บอกว่า ส่วนผสมที่เป็นขี้ผึ่งนี้จะต้องออกหากินทุกวัน โดยเอากบ เลือดไปวางไว้ใกล้ๆก็จะมีอาการเหมือนถูกดูดชักดิ้นจนตาย ว่านชนิดนี้จะเหาะหรือลอยไปมาได้สีเหลืองเป็นแสงออกมา เพือหาอาหารและไล่กันในอากาศเกิดเป็นประกายไฟสวยงาม หากผู้ใดเรียนวิชาคงกระพันนี้แล้วละเมิดข้อห้ามจะถูกเรียกว่า แบกทมบ หรือ แตกเป็นปอบ ผู้เรียนและครอบครองวิชา ตลับสีผึ่งก็จะเป็นปอบ

                                   จแกคเมา ผีหมาดำ 

                     ตำนานวิชาคงกระพัน ตลับใส่สีผึ่งอื่กประเภทหนึ่งเป็นเสมือนวิญญาณของเจ้าของ ส่วนผสมหลักๆ ว่านเฒ่าหนังแห้ง น้ำมันผีตายโหง ว่านนางคำ โดยว่านเฒ่าหนังแห้ง เป็นต้นเถาไม้เลื่อยคล้ายเถาคันแดง มีหัวคลายหัวมันเทศ มีรากสีดำคุมหัวคล้ายขนสุนัข ว่านนางคำก็คล้ายว่านโพรงคือมีกอคล้ายขมิ้น และจะดูดกินสัตว์กบเขียดแมลงที่หลงเข้าไปในกอ เมื่อนำเอามาผสมแล้วเสกต้องให้อาหารทุกวัน หากละเมิดหรือไม่ให้อาหาร ผู้เรียนจะกลายเป็นหมาดำ จะแกคเมา หรือตลับสีผึ่งจะกลายเป็นจะแกคเมาแล้วทำร้ายใครก็ได้ หากจะใช้ก็ปลอยจะแมคเมาทำร้ายใครก็ตามเจ้าประสงค์ ลักษณะก็จะปรากฏเป็นหมาดำไล่กัด เข้าสิงแล้วตายในที่สุด

ต้นข้าวเหนียวดำ  ข้าวเหนียวดำ

                     ตำนานเสกข้าวเหนียว การเรียนวิชาเสกข้าวไห้ได้ผลมากๆ เป็นมนต์เรียกข้าวให้งอกงามในนาของตน เล่ากันว่าจะต้องใช้ให้ผีช่วย หากทำผิดข้อห้ามผู้เรียนหรือใช้วิชาจะกลายเป็นปอบ และจำเป็นต้องให้อาหารผีดดยตลอด ถ้าไม่ให้ก็จะกลายเป็นปอบ ปอบชนิดนี้จะกลัวข้าวเหนียวดำ จะไม่ยอมกินข้าวเหนียวดำ และกลัวต้นข้าวเหนียวดำ คือต้นข้าวที่ต้นสีม่วงใบสีม่วง

                                ตลับสีผึ่ง เสน่ห์ยาแฝด

                     ตำนานเสน่ห์ยาแฝด ยาแฝดใช้ให้คนรักคนหลง หรือทำให้อย่าร้างกัน มีตลับสีผึ่ง ที่ประกอบด้วยน้ำมันพรายผีตายทั้งกลม ผู้เรียนหากระเมิดคำครูบาอาจารย์ก็จะกลายเป็นปอบในที่สุด

วิธีปราบทมบตามตำนานการกำเนิดจุดอ่อนทมบ

                การจะปราบผีปอบ ผีหมาดำ ผีกระหังนั้น ผู้ที่จะปราบควรทราบว่าจุดไหนเป็นจุดอ่อนของพวกผีเหล่านั้นก่อนจึงจะทำให้ประสิทธิภาพการปราบผีได้ผลดีและง่ายต่อการปราบผีที่เฮี้ยนก่อนที่อาจารย์ปราบผีจะหลงกลหรือตายก่อนจะปราบผีสำเร็จ ผมจะกล่าวถึงจุดอ่อนของผีเหล่านี้

ว่านพระชนะ พญาว่าน หรือ ว่านชนะมาร (ใช้คาถาเสกว่านพระชนะ)

                ๑. กำเนิดของผีปอบ ผีหมาดำ เกิดจากส่วนผสมของว่านโพรง ว่านนางคำ และว่านเฒ่าหนังแห้ง ดังนั้นจึงใช้ว่านปราบด้วยเหตุผลที่ว่า “ว่านทั้งหลายในโลกย่อมแพ้พญาว่าน” กำหนดว่า พญาว่านเป็นราชาแห่งว่านทั้งหลาย ควบคุมว่านอื่นได้ทั้งหมด พญาว่านนี้เขมรเรียกว่า ปเรียะ ชเนียะ แปลเป็นภาษาไทยว่า พระชนะ มีเป็นตัวผู้และตัวเมีย ถ้าถือว่านนี้และมีคาถาปลุกว่านแล้ว ผีเหล่านั้นจะไม่กล้าทำร้ายและไม่กล้าสิงสู่เราเลย และจี้ หรือการแทงผี แทงทมบ จะต้องมีมนต์ปลุกเสกด้วยจึงจะได้ผล

                ๒. กำเนิดปอบ ผีหมาดำ ผีกระหัง เกิดจากส่วนผสมของน้ำมันผี น้ำมันพาย หรือกระดูกผี ซึ่งมีจุดอ่อนตรงที่แพ้เวทมนต์คาถาและกลัวไม้หามโลงผี ภาษาเขมรว่า แสนง ชมอจ เราจึงต้องรู้มนต์และพกชิ้นส่วนของไม้หามโลงผี มันจะกลัวนักหนา

               ๓. ผีหมาดำ หรือ จะแก คเมา จุดอ่อนของมันคือกลัวอวัยวะเพศตัวผู้ที่เป็นบ้า (ใช่แล้ว ปอบกลัวไอ้นั้นของผู้ชาย พกปลักขิกไปก็ได้ผลบ้างนิดหนึ่ง แต่มันแค่เกรงเฉยๆ ถ้าคุณเป็นชายชาตรีมีเจ้านั้นก็ควักออกมาโชว์ และต้องต้อนมันลุกด้วยนะใช้ได้ผลมากตอนเจอปอบ แต่อารมณ์มันหดหายทำให้ไม่ลุก ปลุกไม่ตื่น ใส่พุงของคุณก็จะถูกควักแทน) แต่สิ่งที่ผีทมบกลัวคือ ลึงค์หมาบ้า โดยเฉพาะหมาสีดำ มันจะกลัวที่สุด พูดถึงลึงค์ที่เป็นเครื่องรางแล้วปอบไม่ได้กลัวไปเสียทั้งหมด ปอบบางประเภทคือผีฟ้าลงโทษย่อมไม่กลัวปลักขิก

              เพิ่มเติมนอกตำนาน ผีปอบ มักชอบคนท้อง และไก่ หมาน้อย ผู้ชายฉกรรจ์ แล้วมันแพ้ทางผู้ชายที่หน้าหล่อถ้าโชว์ของใหญ่ให้มันดูมันก็จะตะเลิกหนีไป ไม่ได้ลามกอนาจารนะครับ แค่แน่นำเฉยถ้าขาแข้งแข็งวิ่งไม่ออกก็ถอดกางเกงซะนะ อย่างน้อยก็มีโอกาสรอด แต่ปอบที่ฉลาดก็จะเข้าสิ่งแทน ให้เอาด้ายสายสินจญ์พันที่ข้อมือข้อเท้าจะช่วยป้องกันได้ หรือแหวนพระแหวนพิรอดใส่ที่นิ้วหัวแม่มือและนิ้วหัวแม่เท้าจะช่วยป้องกันได้เช่นกัน เพราะนิ้วโป้งเป็นทวารเปิดปิดให้ทมบเข้าสิงสู่ได้

คาถาเสกว่านพระชนะ
จะกะตัญญุตา สะมาธิยามิ

คาถาป้องกันตัว

         เวลาไปปราบทมบ ก่อนเข้าหมู่บ้านนั้นให้ลงคาถากำกับว่า “นะโมพุทธายะ เสสา”
  เวลาจะกลับออกจากหมู่บ้านนั้นให้ลงคาถาว่า “นะโมพุทธายะ นะวะสา”
           เวลาจะนอนในหมู่บ้านนั้นให้ลงคาถาว่า “นะกัญเจ (นะกุนแจ)” แล้วลงมนต์นี้กำกับ

พุทธํ ธัมมํ สังฆํ บังบัง บังบาทเจิงบัง บาทไดบังเตียงสะใส่มูยเกีย ปีร บังระบองปรำปึร กุม บังอากุมมะนอง บูนเปือน ออม สิทธิ สวาหับฯ 

คาถาขาบ

มารู้จักกับคำว่า ขาบ มิใช่ กราบในภาษาเหนือ

การขาบ แปลว่า การถอนออกมามีคาถาว่าดังนี้

“พุทธะสังมะนี นีสังมะนี”
มีมนต์กำกับว่า
“จับทาก จับทายน จับเปรียะ นาเรียย มาพันธู”
อีกบทมีว่า
“มาเร มามะ”
มีมนต์กำกับว่า
“ ออม โสรบ มหา โสรบ
เติบ กรู เปรอ อัญ โสรบ
เติม ทนำ กี เอย ตอ เจีย เวียล
เติบ กรู เปรอ อัญ โสรบ
ประเดียล กี เอย ตอ เจีย กุม
เติบ กรู เปรอ อัญ โสรบ
อากุม กี เอย ตอ เจีย ขลูน โสรบ
กระมูน กี เอย อำ ปี กรอง โสรบ
จำนอง กี เอย เหย รำสาย โยก โมก ทวาย อัญ
เจีย กรู บาเทียย ออม สิทธิสวาหะ สวาหายะฯ

คาถาผูกทมบ

ออม ปเรียะ สระ อัญเจิญ ปเรียะ สราย อัญเจิญ
ปเรียะนาเรียย จอง จำนอง ปเรียะ อ็อปปะ ก็วด

        ใช้เสกด้ายเชือกสามหน แล้วผุกคาดข้อมือข้อเท้า เสกปูนคาดข้อมือข้อเท้า

โสปิ จ็องวง็อง โสปิ จังงัง  ใช้ผกด้ายคาดข้อมือข้อเท้า
นะโม เปือน จอง นะโม เปือน ขนอง นะโม เปือน จับ
คาถานี้ผูกได้ทุกอย่าง

นะอุนะมะ มะอุมะอะ อุอะอุมะ อุอุอุมะอุอุอุอุ

                               เสกขี้ผึ่งผูกปอบและอื่นๆได้สิ้นแล ฯ

                      สามบทหลังนี้ นอกจากจะใช้ผูกปอบสิงคนแล้ว

                      เรายังเสกปอบไว้กับตลับสีผึ้งหร์อเสกลงหม้อไว้

                     แล้วขุดหลุม คว่ำหม้อฝังฆ่าปอบทิ้ง ชาวเขมรเรียกว่า สันทบทิ้ง แลฯ

คาถาปล่อยทมบ (ปอบ

ออมเปรียะ สวะ อัญเจิญ ปเรียะสวาย อัญเจิญ
ปเรียะนาเรียย สวาย จำนอง ปเรียะ อ็อป ปะ ก็วด

                     ใช้น้ำลาย (อ่านไม่ผิด น้ำลาย) เสก 3 ที แล้วคลายปมเชือกที่ผูกข้อไว้ตามข้อแขนข้อมือข้อเท้าคนที่ปอบเข้าสิง เมื่อต้องการให้ปอบหนีหรือปอบออกไป แล้วรดน้ำมนต์ จากนั้นปิดทวารตัวเราเองด้วยคาถาปิดทวาร

คาถาปิดทวารมิให้ทมบเข้าได้

ปะปาน ปิดทวาร ทั้งเก้า นะอะโป นะโมอุดฉะ
กัลยาณังวา ปาปะกังวา นะปัสสะ

                ในระหว่างที่ปอบสิงคนอยู่มันจะกลัวคนที่มีคาถาอาคม และถ้าผู้ที่มีคาถาอาคมใจอ่อนหรือหวั่นไหวไม่มั่นคงมันก็จะสิงเข้าได้หรือเล่นงานเอาได้ ดังนั้นจงมีใจมั่นคง เชื่อในคุณครูบาอาจารย์และคาถาเวทมนต์ ขณะเราผูกทมบมันได้แล้ว มีวิธีใช้ไพล (ว่านไฟ) จี้ เพื่อบังคับให้มันเอ่ยชื่อคนที่ใช้มันมา หรือถามเหตุที่มันโกรธแค้น อันนี้ภาษาเขมรเรียกว่า “จะทมบ” แปลว่า แทงปอบ

คาถาเสกว่านจี้ปอบ

                   นะมะอะปะจุ (บริกรรมเสกไพลแล้วใช้จี้ ขณะจี้ก็บริกรรมไปเรื่อยๆ
                 จุดที่จี้ควรเป็นข้อมือข้อเท้า นิ้วหัวแม่มีือเป็นหลักถ้ามันกำแหงก็ตรงหน้าผาก)

                         นะโมพุทธายะ ธัมโมพุทธายะ สังโฆพุทธายะ 

                         จะทั้งซ้าย จะทั้งขวา จะทั้งหน้า จะทั้งหลัง 

                         จะปิดกำบัง นะโมพุทธายะ ยะฯ

                    ออมนะบี จองสระ ออมนะบี จองสวาย อัญเจิญ ปเรียะนาเรียย จองจำนอง ปเรียะ อ็อปปะก็วด อุปะคุตโตจะ มหาเถโร อุปะคุตตังมหาเถรัง อุปะคุตตะ จีวะรัง มหากุจฉันติเบกขาตึง ขา อิติปิโสภะคะวา อะหรหังอะระหันตัง เตโชโสตา เตโชติพะลา เตโชโสตา เตโชสะกิทาคา เตโชอนาคามี เตโชชัยะ ชัยโย สัพพะศัตรู วินาสสันติฯ

                       เสกก้อนยาสูบที่ใช้ถุน ตะน็วลทนำ แกว่งบนศรีษะ

                       แล้วใช้จี้ตามตัว มันจักยอมเราแล

พุทธังกราบกราย นะระลุย โมระเลียย พุทสูญหายธายะ วินาภิสันติ
เสก 3 ทีแล้วเป่า

คาถาเสกด้ายผูกคอกันทมบ

อิติปิโสภะคะวา อะระหังระกะจัก อิติปิหิฯ
ภาวนาตามกำลังวันเสกด้ายให้คนสวมเป็นสร้อยกันปอบเข้าสิงแล

คาถาล้างทมบ

                   ใช้ในการที่คนอยากล้างปอบที่มีอยู่ในตนเองให้กระทำโดยเอาตลับสีผึ่งขุดหลุมฝังดินผูกตึงให้แน่นฝังดนแล้วบริกรรมคาถา 108 จบ เสกน้ำดื่มล้างหน้า อาบน้ำทุกวันวันเสก 108 จบ ด้วยคาถา

เอหิ เอโก โลกันต์

คาถาจับทมบ

                    ในกรณีที่มีแสงไฟทมบล่องลอย ถ้าต้องจับมันไว้ขั้นแรกให้ทำพิธีเปือดสีมา (พันธสีมา) ก่อน คือร่ายมนต์เดินวนรอบๆ บริเวณนั้นไม่ให้มันหนีได้

มนต์พันธสีมาว่า

          นะโมพุทธายะ มะอะอุพุทธัง นะโมพุทธายะ มะอะอุธัมมัง นะโมพุทธายะ มะอะอุสังฆัง ปเรียะโสต ปเรียะวิเน็ย ปเรียะ อ็อปปะธรรม โบ อาคะเน เตียะเฮสิน เปียเยียพ อุดอร แอ๊ยสาน อากาสะมนด็วล เปือดสีมาเวียงวีย เก็งกังระเนียง ตีวตา ระเนียง จมปูทวีป ปะตืย กรอม คะนังเก็งกัง บัง สวาหะฯ

ร่ายมต์นี้ขังบริเวณมันแล้ว ให้เสกผ้าขาวม้าไล่ฟาดมันตกลงมา มนต์ไล่จับว่าดังนี้

เอหิ อาคัจฉายะ คัจฉาหิ ทิวัตตัพโพ

เมื่อจับแล้วก็เอาใส่หม้อดิน เอาผ้าขาวปิกผูดปากหม้อ ลงยันต์อาถรรพณ์ใหญ่ปิดไว้ เสกมนต์ลั่นกุญแจ มนต์นั้นอยู่ในมนต์ผูกทมบ นะกัญเจ แล้วเอาไปคว่ำในหลุม ฝังดินทำลายเสีย เขมรเรียกว่า “สันทบจอล” สันทบ แปลว่า พับ ส่วน จอล แปลว่า ทิ้ง คือขังให้มันอดตาย เนื่องจากทมบเป็นผีที่ต้องกินอาหารทุกวัน

           การจับทมบ หมายถึงการจับแสงไฟที่ออกหากินนั้น จับได้เป็นตลับ แต่ถ้าจับตอนมันสิงคนจะเป็นการจับวิญญาณร้าย

จบเรื่องปอบฉบับย่อแต่เพียงเท่านี้