กาพย์ หลงอำนาจ ๔ ประการ

กาพย์ หลงอำนาจ ๔ ประการ
                      กาพย์ยานี ๑๑


๏ อนึ่งอำนาจสี่       เห็นทุกที่จำเริญตา
มีไว้ใช้นำพา          ให้โลกานี้หมุนไป
โลกหมุนด้วยอำนาจ   มุนษย์ชาติให้ก้าวเดิน
ชีวิตระหกระเหิน       สรรเสริญอำนาจกัน
อำนาจสื่อคือข้อแรก    ใช่เรื่องแปลกใช่ขบขัน
เขียนทุกข์สนุกกัน      ดราม่ามันส์ฉันสุนทรีย์
ข่าวเล็กเป็นข่าวใหญ่    ข่าวใสๆเป็นข่าวขุ่น
ข่าวสงบพบชลมุ่น      ข่าวชวนฉุนชวนบรรลัย
โคมลอยล่องลอยไป    ลือเรื่องไกลทุกแห่งหน
บางข่าวปั้นสัปดล      เสพสับสนข้อเท็จจริง
เสพสื่อด้วยอารมณ์     เสพคารมคนอ่านเขียน
หลงเชื่อสุดเนียนเนียน  อ่านจวนเจียนหน้างุนงง
หน้ามืดหลงเชื่อข่าว    ที่อื้อฉาวคาวอื้ออึง
จริงเท็จไม่รู้ถึง        สุดระทึ่งอึ้งทั้งวัน
ด้านบวกเป็นด้านลบ    เขียนให้ครบลบบวกนี้
สว่างใสหรืออัปรีย์     ข่าวก็มีให้จรรโลง
เสพสือให้รู้เสพ        อย่าสังเขปข้อเท็จจริง
อย่าเชื่อเสียทุกสิ่ง     ให้รู้นิ่งฟังให้ดี
นานาจิตตังนี้         หลายด้านมีความคิดเห็น
หอกแหลมซ่อนลี้เล้น   ระวังเน้นจะเป็นภัย
ข่าวดีอาจเป็นร้าย     และข้าวร้ายอาจเป็นดี
กาลามะสูตรข้อนี้     อย่าเชื่อที่ข่าวเล่ามา
มีมูลหมาย่อมขี้       ใช่ว่าขี้ส่งกลิ่นเหม็น
สาปแช่งเสพข่าวเค็ญ   ข่าวเล่นๆอาจเป็นจริง
เสพสื่อ ฤ สื่อเสพ     คนหรือเทพเป็นคนเขียน
เขาเขียนคนเป็นเซียน  เราก็เพียรเชื่อหมดใจ
เสพสื่อจนเป็นทาส     จนตนขาดความเป็นตน
หมดซึ่งความเป็นคน   ไม่มีตนของตัวเอง
รู้เสพรู้พิเคราะห์       รู้สังเคราะห์เชื่อให้เป็น
พิจารณาให้ชัดเจน    พินิจเช่นเห็นเป็นกลาง
อีกหนึ่งคืออำนาจ     อย่าได้พลาดซึ่งยศถา
ศักดินาศักดิ์บรรดา    ดูแกล้วกล้าหน้ากลัวเกรง
แทรกซึมทุกถิ่นท้อง    ให้สั่นพร้องคล้องโคลงเครง
มีอำนาจสุดบรรเลง    สั่งเล่นเพลงตามใจตน
ใช้อำนาจเป็นบาทใหญ่ คนเป็นใหญ่คนเป็นโต
รากหญ้าว่าโอ้โฮ้       เข้าลู่โล้เลียอุ้งตีน
เครื่องมือถือยศศักดิ์   ว่าใหญ่ยักษ์ใครอย่าว่า
ผลประโยชน์เป็นของข้า ข้าอยากฆ่าไม่เป็นไร
อาวุธชื่ออำนาจ       ประดุจดาบมีสองคม
สรรเสริญคำชื่นชม     หรือขืนขมสาปแช่งทัณฑ์
พวกพร้องเป็นประโยชน์ เห็นต่างโทษขจัดทิ้ง
ตนใหญ่อหังหยิ่ง       ว่าใหญ่ยิ่งฟ้านิดเดียว
โลกธรรมทั้งแปดข้อ    กำลังรอพวกเราอยู่
มียศให้คอยดู         เดี๋ยวก็รู้เสื่อนยศมี
ใช้อำนาจอย่าหลงตน   ใช้เหมือนคนเปี่ยมบารมี
เมตตาและปรานี       เป็นคนดีมีปัญญา
มีอำนาจอย่าลำพอง    รู้ปกครองใจของคน
มีอำนาจไม่ซุกซน     ใช้นำคนให้พัฒนา
อำนาจในข้อสาม      ขนานนามอำนาจเงิน
จนกว่าย่อมสรรเสริญ กล่าวชักเชิญคนมีตังก์
คนรวยด้วยเงินตรา     ตัวของข้าใหญ่คับฟ้า
ใครขวางข้าจะฆ่า      ข้าเงินหนาฟาดด้วยเงิน
เอาเงินมาฟาดหัว      ปิดความชั่วความผิดตน
ติดสินบาดคาดสินบน   เป็นคนจนผิดจนตาย
รวยจริงรวยน้ำใจ      บ่มิใช่ด้วยเงินทอง
น้ำใจเอามากอง       หนักกว่าทองค่ามากมี
เงินนี้มีอำนาจ         สั่งฆ่าฆาตใครก็ได้
เงินทองสั่งให้ตาย      ฆ่ามลายได้ด้วยเงิน
คำว่า เงิน ใคร่อยากได้ หาจนตายก็เพราะมัน
สุขภาพของเรานั้น     ปล่อยช่างมันอยากได้เงิน
งานนักเอางานเบาสู้    อื่นไม่รู้อยากได้เงิน
ลำบากทุกข์ยับเย็น     ระหกระเหินอยากได้เงิน
ซื้อของทุกสิ่งสรรพ     บ้านห้องหับปัจจัยสี่
ยากินยาทานี้          อาภรณ์มีอาหารกิน
ซื้อของได้ทุกสิ่ง       ทั้งของจริงทั้งของปลอม
อยากอ้วนหรืออยากผอม สขทุกข์ตรอมระทมเงิน
แน่หรือว่าเงินซื้อ       เงินที่ถือจะซื้อได้
ซื้อไม่ได้เพราะไม่ขาย ถึงไม่ขายก็ไม่มี
ความดีไม่มีขาย       ถ้าอยากได้ทำเอาเอง
ใจคนจะข่มเหง       สุดละเลงด้วยเงินทอง
ชีวิตที่ตายแล้ว        ก็ไม่แคล้วซึ่งความตาย
ซื้อไม่ได้ไม่มีขาย      ชีวาวายตายทุกคน
เงินกองเท่าภูเขา       อยู่หน้าเตาที่เผาศพ
สุดท้าย ณ จุดจบ     เราไม่พบซึ่งเงินทอง
เงินทองที่กองไว้       จะเอาไปก็ไม่ได้
มาแต่ตัวเมื่อตัวตาย    เราต้องตายไปแต่ตัว
รู้มีให้รู้ใช้             รู้เก็บไว้รู้โยนทิ้ง
รู้หาได้รู้ค่ายิ่ง         รู้ความจริงพิษของเงิน
หาได้แต่รักตน         อย่าสู้ทนจนไม่ใช้
ทรัพย์สมบัติมีกองไว้   ไม่ได้ใช้ไร้เวลา
เวลาซื้อไม่ได้         ไม่มีขายคือเวลา
ใช้เป็นย่อมมีค่า       กว่าเงินตรากว่าเงินทอง
อำนาจข้อสุดท้าย      มันเลวร้ายสุดยลยิน
หม่นหมองชั่วช้าสิ้น    เป็นมลทินติดตัวเรา
กิเลสและตัณหา       อำนาจหนาตราใจคน
โลภโกรธหลงด้วยใจจง อำนาจหลงว่ายวนเวียน
อยากได้หรืออยากมี    ไม่อยากมีไม่อย่าเป็น
ทุกคนสุดจะเว้น       ต้องลี้เล้นเที่ยวเล่นไป
เป็นทาสของกิเลส     มูลเหตุให้ไม่สุข
เวียนว่ายทะเลทุกข์    มีแต่สุขที่ไม่จริง
ไม่ทุกข์ก็คือสุข       ไม่ใช่สุขก็คือทุกข์
ไม่สุขและไม่ทุกข์     คือความสุขนิรันดร 
                   ธรรมจิต สวัสดี

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น